Η Κασσάνδρα επιμένει

Οι οικονομολόγοι, που είχαν προβλέψει την παγκόσμια οικονομική κρίση ήταν λιγοστοί και έχουν στο μεταξύ εξαργυρώσει με πολλαπλούς τρόπους αυτή τους την επιτυχία. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί ίσως ο Νουριέλ Ρουμπίνι, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να εκδικείται εκείνους που κάποτε τον αποκαλούσαν "Κασσάνδρα" και αδιαφορούσαν για τις προβλέψεις του. Τώρα είναι τόσο περιζήτητος που του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει ακόμα και στο δεύτερο μέρος της κινηματογραφικής ταινίας "Wall Street" το ρόλο του... εαυτού του. Το υπόλοιπο διάστημα γυρνά τον κόσμο δίνοντας συνεντεύξεις και διαλέξεις, όπου προφανώς του ζητείται να κάνει ακριβώς εκείνο που θεωρείται ότι κατέχει καλύτερα: δυσοίωνες προγνώσεις. Σε μια τέτοια συνέντευξη του στο τελευταίο "ντερ Σπίγκελ" αναφέρει μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, αφού μόνο ελάχιστες οικονομίες δείχνουν ενθαρρυντικά σημάδια παγκοσμίως. Ο Ρουμπίνι τονίζει ότι και άλλες χώρες με τεράστιο χρέος όπως η Βρετανία και η Ιρλανδία μπαίνουν σταδιακά στο στόχαστρο των κερδοσκόπων, ενώ υπενθυμίζει τα αστρονομικά ελλείματα του προϋπολογισμού των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, που αν όχι φέτος από τον επόμενο χρόνο θα αρχίσουν να προκαλούν τεράστιους πονοκεφάλους στους κυβερνώντες. Αλλά φυσικά αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι οι εκτιμήσεις του για τη χώρα μας. Ο "Dr Doom" όπως τον αποκαλούν απορρίπτει τη λογική ότι η Ελλάδα θα γίνει ανταγωνιστικότερη μειώνοντας τα έξοδά της και αυξάνοντας τα φορολογικά της έσοδα και υποστηρίζει ότι θα πρέπει να υπάρξει μια αναδιάρθρωση του χρέους, πριν η χώρα μας οδηγηθεί στη χρεωκοπία. Οφείλουμε να κλείσουμε απλά τα αυτιά στην "Κασσάνδρα"; Ή μήπως πρέπει να αναλογιστούμε γιατί ο Ρουμπίνι αλλά και πολλοί άλλοι ξένοι οικονομολόγοι μιλούν εδώ και καιρό για την ανάγκη μιας αναδιάρθρωσης του χρέους, μέσα από μια συντονισμένη διαδικασία και κατόπιν συνεννόησης με τους πιστωτές μας. Μια διαδικασία, που σε αντίθεση με όσα συνέβησαν με το "δίχτυ στήριξης" δεν χρειάζεται να αποφασιστεί την ύστατη στιγμή και μέσα σε μια νύχτα και θα μπορεί να ισχύσει και για άλλες χώρες. Μπορεί κάποιος να έχει πολλές ενστάσεις για ένα τέτοιο "σχέδιο Β" όπως το αποκαλεί και ο Ρουμπίνι αλλά σε κάθε περίπτωση δε μπορεί να το απορρίψει εκ των προτέρων. Και φυσικά καλό θα είναι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι να καταλάβουν τη διαφορά της "χρεωκοπίας" από μια "ελεγχόμενη πτώχευση" έτσι ώστε να μην μπερδεύονται και μπερδεύουν και τον κόσμο. ".