«Δεν έχω όλη την πληροφόρηση που χρειάζεται και ένας από τους λόγους είναι ότι δεν λειτουργούν σήμερα τα μέσα ενημέρωσης. Δεν θα προκαλέσω ερώτηση σε εσάς, μπορεί να μην είστε σε θέση να μου απαντήσετε, πιθανόν να μην έχετε και εσείς, δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια. . Ωστόσο, επειδή είμαι και μάρτυρας των γεγονότων έξω από τη Βουλή, θέλω να κάνω την εξής τοποθέτηση: Οι εργαζόμενοι οι οποίοι δέχονται μια πρωτοφανέρωτη επίθεση, χειρότερη δεν έχει συμβεί μετά το 1974, είναι σε θέση να διαχωρίσουν το συστηματικό πολιτικό αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, για την έκφραση της διαμαρτυρίας τους, έναν αγώνα που μπορεί να πάρει πολλές μορφές πάλης ανάλογα με τις συνθήκες. Μπορούν να το διαχωρίσουν σαφέστατα από κάθε σχεδιασμό υπονόμευσης των αγώνων, από κάθε προβοκάτσια που δημιουργεί αθώα θύματα και δίνουν τη δυνατότητα σε αυτούς που θέλουν να διαμορφώσουν ένα σκηνικό συκοφάντησης των αγώνων, που τους δίνουν τη δυνατότητα και τα επιχειρήματα να πραγματοποιήσουν αυτή τη συκοφάντηση. Εμείς λέμε ότι ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να φοβηθεί από την προβοκάτσια, αλλά να πάρει όλα τα μέτρα να περιφρουρήσει τους αγώνες του και μάλιστα αγώνες που πρέπει να έχουν αφετηρία τους χώρους δουλειάς. Εκεί πονάει πιο πολύ. Η αφετηρία της μάχης πρέπει να είναι στον τόπο δουλειάς όπου εκεί ολοκληρώνεται σε πανελλαδικό αγώνα. Και πρέπει να πω το εξής: Αρκετά η ενοχοποίηση του λαού. Έχει ενοχοποιηθεί για την κρίση, έχει ενοχοποιηθεί για όλα, δεν μπορεί το οργανωμένο και υπεύθυνο λαϊκό κίνημα να ενοχοποιείται για ενέργειες που δεν ξέρω από ποια παρασκήνια ετοιμάζονται. Η προβοκάτσια δεν θα περάσει. Εμείς θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας».
