NOMIΖΩ ΟΤΙ είµαστε η µοναδική χώρα στον κόσµο όπου όλοι την πέφτουν στους δηµοσιογράφους. Ο Πρωθυπουργός, η αντιπολίτευση, το ΚΚΕ, η Σέχτα Επαναστατών, ακόµη και οι άλλοι δηµοσιογράφοι.......
.... EΞ ΟΣΩΝ µπορώ να γνωρίζω, σε καµία άλλη χώρα δεν συµβαίνει κάτι παρόµοιο. Παντού οι δηµοσιογράφοι µπορεί να γίνουν αντικείµενο κριτικής αλλά πουθενά αλλού η κριτική δεν ασκείται µε τέτοιο µένος και τόση εµπάθεια, πουθενά αλλού δεν κινείται κάπου ανάµεσα στην ύβρι και τη συκοφαντία, πουθενά αλλού δεν τους φορτώνουν όλες τις αµαρτίες του κόσµου. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η Ελλάδα, θα µου πείτε. Σωστό. Μόνο που πολλές φο ρές δεν καταλαβαίνω γιατί η Ελλάδα να είναι έτσι. ΤΠΑΡΧΟΥΝ, ΑΣΦΑΛΩΣ, επιµέρους ερµηνείες. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, για παράδειγµα, θα γούσταραν να πολιτεύονται σε µια χώρα όπου ακούγεται µόνο ο δικός τους λόγος, όπου η πραγµατικότητα διαµορφώνεται µόνο από τη δική τους αλήθεια και το δικό τους συµφέρον. Εκ των πραγµάτων, λοιπόν, ό,τι µεσολαβεί ανάµεσα σε αυτούς και τους ψηφοφόρους καθίσταται ενοχλητικό, ύποπτο και απεχθές. Ο,τι ακυρώνει τους µονολόγους τους, εχθρικό. ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ φτάνουν να πιστεύουν ότι καλός δηµοσιογράφος δεν είναι παρά ο υπάλληλος του σωστού (δηλαδή, του δικού τους...) κόµµατος, µε µοναδική αποστολή να παπαγαλίζει την προπαγάνδα και να γλείφει τον αρχηγό. ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ θεωρούν ότι δουλειά του δηµοσιογράφου δεν είναι να ενηµερώνει την κοινωνία αλλά να την αλλάξει. Ενα είδος κοινωνικού καθοδηγητή που το πρωί βρίζει τα αφεντικά, το απόγευµα κλείνει λιµάνια και το βράδυ «λέει αλήθειες» – µπεκροπίνοντας... Οποιος έχει µε σοβαρότερα πράγµατα να ασχοληθεί, απλώς υπηρετεί «το σύστηµα». ΜΟΛΙΣ ΧΘΕΣ, ας πούµε, ο «Ριζοσπάστης» έγραφε χωρίς να ιδρώνει ότι «η δηµοσιογραφία δεν είναι άλλο από την έκφραση των συµφερόντων του κεφαλαίου», άλλη µια άσκηση βλακείας που δεν συνοδεύεται ούτε από ένα ίχνος ντροπής! ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ; Ολα αυτά προκύπτουν και συντηρούνται επειδή ποτέ στην Ελλάδα δεν αποσαφηνίσαµε τι ακριβώς είναι η δηµοσιογραφία. Και δεν αποσαφηνίστηκε µε ευθύνη και των δηµοσιογράφων. ΕΙΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ορισµένοι αρέσκονται να υποδύονται ρόλους που δεν τους αναλογούν και κοστούµια που δεν τους ταιριάζουν. ΕΙΤΕ ΕΠΕΙΔΗ πολλοί εµπορεύονται την κολακεία του ακροατηρίου ρίου τους. ΕΙΤΕ ΕΠΕΙΔΗ κάποιοι αντιλαµβάνονται την προσωπική τους ανάδειξη ως µια διαδικασία διαβολής και συκοφάντησης των υπολοίπων – το τελευταίο διάστηµα υπάρχει ένας ολόκληρος δηµοσιογραφικός υπόκοσµος που αφοσιώνεται σε αυτήν τη δουλειά. ΕΤΣΙ, ΣΕ µια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θεωρούν ορθό µόνο ό,τι πρεσβεύουν οι ίδιοι, όπου πιστεύουν µόνο σε ό,τι τους συµφέρει κι όπου εκτιµούν µόνο αυτό µε το οποίο συµφωνούν, η σωστή δηµοσιογραφία καθίσταται σχεδόν αποσυνάγωγη. Οσο επιζεί ακόµη... Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι καλός δηµοσιογράφος δεν είναι παρά ο υπάλληλος του σωστού (δηλαδή, του δικού τους...) Κόµµατος
