ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ η πρόταση εξαγοράς της Αγροτικής και του Ταµιευτηρίου από την Τράπεζα Πειραιώς είναι µια εύλογη κίνηση. Η χώρα ζει µια πρωτόγνωρη κατάσταση, η οποία θα οδηγήσει σε πρωτόγνωρες ανακατατάξεις. Ανακατατάξεις παντού. Από το πολιτικό σύστηµα έως τις εργασιακές σχέσεις. ΑΠΟ ΑΥΤΟ το γενικό Μπιγκ Μπανγκ αποκλείεται να εξαιρεθεί ο τραπεζικός τοµέας. Αυτονοήτως θα αλλάξει κι αυτός. Με συγχωνεύσεις ή/και εξαγορές.
ΟΤΑΝ, ΟΜΩΣ, άκουσα χθες το πρωί την πρόταση η πρώτη µου σκέψη ήταν: – ΚΟΙΤΑ να δεις που τώρα θα αντιδράσουν οι εργαζόµενοι! ΚΙ ΕΝΝΟΟΥΣΑ, φυσικά, τους συνδικαλιστές. Οι οποίοι αντιδρούν σε ό,τι µπορεί να γίνει ή να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο µε τόσο αυτοµατοποιηµένο τρόπο ώστε χάνουν και το δίκιο τους όταν συµβεί σε διάφορες περιπτώσεις να αντιδρούν δικαίως και ορθώς. ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΔΕΝ διαψεύστηκα. Πριν «αλέκτορα φωνήσαι...», ο Σύλλογος Εργαζοµένων στην Αγροτική έβγαλε ανακοίνωση που µιλάει για «επίθεση κατά της Αγροτικής Τράπεζας και κατ’ επέκταση ενάντια στον αγροτικό τοµέα». ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ, αυτή είναι η γνώµη τους ή έστω αυτό θεωρούν ότι είναι το συµφέρον τους. Τρεις παρατηρήσεις, όµως, είναι χρήσιµες. ΠΡΩΤΟΝ, ΜΙΛΟΥΝ για «ευτελές τίµηµα». Λυπάµαι αλλά αυτό δεν τους αφορά. Αφορά εκείνους που καλούνται να πουλήσουν, δηλαδή το Δηµόσιο και τους υπόλοιπους µετόχους. Αυτοί θα κρίνουν αν το τίµηµα είναι ή δεν είναι ευτελές. Κι αυτοί θα αποφασίσουν να πουλήσουν ή να µην πουλήσουν χωρίς να ρωτήσουν κανέναν Σύλλογο Εργαζοµένων. ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ΑΠΕΙΛΟΥΝ όποιους πουλήσουν ότι «το δροµολόγιό τους θα έχει κατεύθυνση απευθείας τον Κορυδαλλό, χωρίς να περνάει καν από την Ευελπίδων». Λυπάµαι αλλά ούτε αυτό είναι δική τους δουλειά. Αφορά τη δικαιοσύνη. Αυτή είναι αρµόδια να εντοπίσει ενδεχόµενες παρανοµίες ή παρατυπίες σε µια επιχειρηµατική συναλλαγή και να τιµωρήσει τους υπαίτιους. Και θα το κάνει χωρίς να ρωτήσει κανέναν Σύλλογο Εργαζοµένων. ΤΡΙΤΟΝ, ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ την επίθεση κατά της Τράπεζας στην οποία εργάζονται στο «µεταπρατικό ιδιωτικό κεφάλαιο». Λυπάµαι αλλά έτσι λειτουργούν τα πράγµατα. Καλώς ή κακώς, ζούµε σε καθεστώς ελεύθερης οικονοµίας, όπου το «µεταπρατικό ιδιωτικό κεφάλαιο» δεν είναι ο Βελζεβούλης. ΟΣΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ διαφωνούν µπορούν να συνταχθούν µε την Αλέκα και τον Αλέξη, να κερδίσουν τις εκλογές, να καταργήσουν την ελεύθερη οικονοµία, να κρατικοποιήσουν τις Τράπεζες και να εξορίσουν το «µεταπρατικό ιδιωτικό κεφάλαιο» στην Ελβετία. Εχουν κάθε δικαίωµα να το επιχειρήσουν αλλά δεν το βρίσκω πολύ πιθανό να συµβεί. ΕΩΣ ΟΤΟΥ συµβεί, όµως, οι Σύλλογοι Εργαζοµένων είναι χρησιµότεροι για την προστασία και τη διασφάλιση των δικαιωµάτων των µελών τους. Ιδίως αν αυτά απειληθούν σε µια διαδικασία συγχωνεύσεων και εξαγοράς. ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ... Καλώς ή κακώς, ζούµε σε καθεστώς ελεύθερης οικονοµίας, όπου το «µεταπρατικό ιδιωτικό κεφάλαιο» δεν είναι ο Βελζεβούλης
