Ο καλός φίλος, ανώτερος τραπεζικός έθεσε ένα πολύ σωστό ερώτημα: «Τι διαφορετικό, από εμάς τις ιδιωτικές τράπεζες, θα κάνει μια κρατική τράπεζα;». Ο άλλος καλός φίλος έθεσε ένα επίσης σωστό ερώτημα: «Ποια τράπεζα, σήμερα, δεν είναι κρατική;». Ομολογώ ότι η συζήτηση έχει το ενδιαφέρον της. Από την επιχειρηματική σκοπιά, είναι λογικό να συγκεντρωθούν σε ένα πόλο τα απομεινάρια της
κρατικής ιδιοκτησίας στον ευρύτερο χώρο της τραπεζικής. Η συγκέντρωση του κρατικού ενδιαφέροντος σε ένα πόλο, ένα πυλώνα, όπως έγραφε το π. Μ. (προ Μνημονίου) πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, είναι προικισμένη με σοβαρά επιχειρήματα. Γι’ αυτό, άλλωστε, τόσο ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου όσο και ο πρόεδρος της Ν. Δ. Αντ. Σαμαράς συμφωνούν, κάτι μάλλον ξεχωριστό. Για τον ίδιο λόγο παραμένει μυστήριο η απόσταση που κρατάει ο σημερινός υπουργός Οικονομικών και εκπρόσωπος του κρατικού μετόχου, που οφείλει να δώσει το «πράσινο φως» για την πραγματοποίηση του σχεδίου. Τι εμποδίζει τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου; Oταν επέμενε στην ανάγκη τραπεζικών συγχωνεύσεων, είχαμε αναρωτηθεί «γιατί ανακατεύεται» στις δουλειές των ιδιωτών μετόχων. Oταν ο Μιχάλης Σάλλας κατέθεσε τη δική του πρόταση για την αναδιοργάνωση του συστήματος, και πάλι ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν του απάντησε ευθέως: «Δεν συζητώ για κάτι που δεν πωλείται», αφού και τα δύο κομμάτια, Ταχυδρομικό και Αγροτική, αποτελούν, σύμφωνα με το πασοκικό πρόγραμμα, μέρος του κρατικού πυλώνα. Τον κρατικό πυλώνα δεν εγκρίνουν οι εκπρόσωποι των πιστωτών μας, διέρρευσε στην αγορά. Oταν όμως έγινε το ευρωπαϊκό stress test, το υπουργείο δεσμεύθηκε να βάλει πίσω τα λεφτά που λείπουν στην Αγροτική Τράπεζα. Ο Θόδωρος Πανταλάκης, διοικητής της εν λόγω τράπεζας, είχε κάθε λόγο να είναι χαρούμενος. Aνθρωπος εκ φύσεως συγκρατημένος, ήταν λογικό να έχει ερωτήματα για τους λόγους της καθυστέρησης, που είχε ήδη καταγραφεί στην κατασκευή του κρατικού τραπεζικού πυλώνα. Oταν, μάλιστα, τα «παπαγαλάκια» είχαν σπεύσει να «εξηγήσουν» πώς η αποκατάσταση της αλήθειας στα βιβλία της συγκεκριμένης τράπεζας δημιούργησε προβλήματα. Iσως να ηχεί παράδοξο, αλλά οι ελεγκτές των πιστωτών μας είχαν με μεγάλη ευκολία κατανοήσει ότι το «σχέδιο Παντελάκη» μπορεί να προχωρήσει, αφού δεν επιβαρύνει το κράτος. Aλλωστε, το σχέδιο αυτό είχε αναπτύξει ο κ. Πανταλάκης στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Τι δεν έχει η Αγροτική; Εποπτικά κεφάλαια. Ποιος έχει περισσότερα από όσα χρησιμοποιεί; Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ένας οργανισμός που ξέμεινε στο παρελθόν και έχει την ευκαιρία να φανεί χρήσιμος σήμερα, που το κράτος έχει τόσες δυσκολίες. Ποιος διαθέτει δίκτυο καταστημάτων στην πόλη; Η Τράπεζα Αττικής, η οποία, πάντως, διαθέτει αβέβαιο μέλλον. Η συγχώνευση του παραπάνω σχήματος με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, μια σχεδόν τράπεζα, δημιουργεί ένα πόλο ισχυρό και υγιή, που μπορεί να σταθεί δίπλα στον πόλο των ιδιωτικών τραπεζών, που θα φτιάξει τις 2,5 μεγάλες μονάδες. Τελικά, η ιδέα ενός κρατικού τραπεζικού ομίλου είναι σημαντική επειδή ακριβώς μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά ολόκληρο τον κλάδο. Βεβαίως, θα μου πείτε, σε ποιον ανήκουν και οι υπόλοιπες τράπεζες; Είναι αλήθεια, αν το μετρήσουμε σωστά, ότι «ανήκουν» σε αυτούς που έβαλαν χρήματα της σωτηρίας τους. Εμάς όλους, δηλαδή!
