..... ήταν σε θέση να κατανοήσει το αποτέλεσμα που θα είχε μια τέτοια πρωτοβουλία εκ μέρους του κ. Καραμανλή. Το χρήμα είναι προτιμότερο από την φτώχια για οικονομικούς και μόνο λόγους, έλεγε ο Γούντυ Άλεν. Και αυτός σήμερα είναι ο βασικός άξονας που κινούνται οι μετανοημένοι ψυχο- κοινωνιολογικά ελεγχόμενοι έλληνες επιχειρηματίες. Πολλοί από αυτούς βυθίζονται σε μια άβυσσο ερωτημάτων που τους δυσκολεύει την ζωή. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν αυτό που έκανε κάποτε ο στρατηγός… Κράισλερ όταν ήταν έτοιμος να δώσει την δεύτερη μεγάλη μάχη με τις Τράπεζες: «Αν δε με βοηθήσετε, θα κηρύξω πτώχευση. Ελεύθερη αγορά είναι ο ανταγωνισμός δώστε μου τα μέσα να κάνω την Φορντ και την Τζένεραλ Μότορς να τρέμουν!» Οι τραπεζίτες δέχονται παραμερίζοντας και ξεχνώντας τις αντιρρήσεις τους. Τέτοιους επιχειρηματίες δυστυχώς δεν διαθέτουμε… Από την άλλη μεριά η πολιτική ηγεσία του τόπου βασανίζεται ανάμεσα στην «κάθαρση» και τις εξευτελιστικού τύπου εξεταστικές επιτροπές, που το μόνο αποτέλεσμα τους είναι να μπερδεύουν στην κυριολεξία την κοινωνία. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Όλοι θα κριθούμε για αυτό που μπορούμε να κάνουμε και όχι γι’ αυτό που έχουμε κάνει στο παρελθόν. Ο κ. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές πριν ένα χρόνο. Δεν βλέπουμε όμως τι μπορεί να κάνει και πως εν τέλει θα μας οδηγήσει στην έξοδο του τούνελ. Αντιθέτως παρατηρούμε έναν Πρωθυπουργό να βασανίζεται με τις τύψεις του χθες. Η επικοινωνιακές στρατηγικές φαίνεται να υπερβαίνουν την ίδια την πολιτική και το παράδοξο είναι ότι πολλοί στη Κυβέρνηση νοιώθουν υπερήφανοι γι αυτό. Από την άλλη όχθη ο κ. Αβραμόπουλος θυμήθηκε εντελώς ξαφνικά και μάλλον τυχαία ότι κάποτε είχε αποστείλει σημείωμα στον κ. Καραμανλή σχετικά με τα προβλήματα της χώρας αλλά και την οικονομική κρίση που ερχόταν. Προφανώς ο ίδιος είχε επιτελέσει στο ακέραιο το καθήκον του. Εν πολλοίς ο Υπουργός Υγείας δεν είχε αφήσει κανένα χρέος ή τα είχε σχεδόν μηδενίσει. Αλλά το ζήτημα δεν είναι το σημείωμα. Καμία απολύτως αξία δεν έχει αυτό που θυμήθηκε ετεροχρονισμένα ο πρώην Υπουργός. Αυτό που επιχείρησε ο κ. Αβραμόπουλος είναι να εκφράσει την επιθυμία του η οποία σε μεγάλο βαθμό είναι επηρεασμένη από τις δημοσκοπήσεις τις οποίες αγαπά. Με λίγα λόγια το αν θέλει τον κ. Καραμανλή στην Νέα-νέα Δημοκρατία δεν είναι σε καμία περίπτωση δική του δουλειά. Και οι λόγοι είναι απολύτως ξεκάθαροι. Ο κ. Καραμανλής είναι κομμάτι αυτής της παράταξης την οποία ουδέποτε αρνήθηκε και την οποία μετά από πολλά πέτρινα χρόνια έκανε δυο φορές Κυβέρνηση. Αυτό -είναι προφανές -ότι ο πρώην Υπουργός Υγείας το λησμονεί και κατά την γνώμη μας αδικεί κατάφορα τον εαυτό του. Γιατί ο Καραμανλής την επανέφερε και μάλιστα το τίμησε με δυο Υπουργεία. Αυτό που χρειάζεται η Νέα Δημοκρατία δεν είναι άλλο παρά συνοχή και φυσικά την σύνταξη όλων των δυνάμεων υπό τον κ. Σαμαρά. Γιατί δεν υπάρχουν άλλου είδους περιθώρια τόσο για το κόμμα της δεξιάς όσο και για τον τόπο.
